Aderverkalking, perifeer arterieel vaatlijden (PAV) is een aandoening van de beenslagaderen, waardoor een verminderde doorbloeding in de ledematen ontstaat. Men spreekt van perifeer arterieel vaatlijden als de wand van de slagaders verkalkt is door opeenhoping van vet en andere stoffen. Hierdoor raken de (slag)aderen vernauwd of verstopt. Slagaderen hebben als functie het transporteren van zuurstofrijk bloed naar huid, zenuwen en spieren. Door perifeer arterieel vaatlijden kunnen de huid, zenuwen of spieren te weinig zuurstofrijk bloed krijgen. Dit wordt ischemie genoemd.
Claudicatio Intermittens (CI) oftewel etalagebenen:
Als gevolg van ischemie kan er claudicatio intermittens ontstaan. Bij lichamelijke activiteit zoals lopen, is er extra zuurstof nodig. Hier zorgen de slagaderen voor. Door te nauwe slagaderen komt er te weinig zuurstof in de beenspieren. Dit veroorzaakt pijn in de kuiten, dijbenen of bil. Wanneer u rust door stil te blijven staan, komen de spieren tot rust, waardoor de zuurstof toeneemt en de pijn afneemt. Het steeds tijdelijk moeten stoppen om de pijn te verminderen, wordt daarom etalagebenen genoemd, oftewel claudicatio intermittens. Bij ernstige perifeer arterieel vaatlijden kan de patiënt bijna niet lopen doordat er te weinig bloed naar de benen stroomt. Dit wordt kritische ischemie genoemd.
